Burmese wine from Yaw

ေပပင္က်ရည္နဲ႔ ေယာလူငယ္တုိ႔ဓေလ့

ထန္းပင္နဲ႔ပံုသဏၭာန္ဆင္တူေပမယ့္ လံုးပတ္ေရာ၊ အခက္အလက္ေရာ၊ အရပ္အေမာင္းေရာပိုၿပီး ျမင့္မားႀကီးထြားတာက ေပပင္ပါပဲ။ ေရွးတုန္းကေပရြက္ကို ကညစ္နဲ႔ျခစ္ၿပီး စာေပေရးသားခဲ့ၾကတယ္။ ထန္းပင္က တစ္ႏွစ္တစ္ႀကိမ္သီးခုိင္၊ ထန္းႏုိ႔ခုိင္ထြက္ ေပမယ့္ ေပပင္က ေတာ့တစ္ႀကိမ္သီးၿပီးရင္ သက္တမ္းကုန္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေပတစ္သီး၊ က်ီးတစ္သားလုိ႔ ဆုိစမွတ္ျပဳခဲ့တာ ပါ။ သက္တမ္းရင့္ေပပင္ရဲ႕အၫြန္႔က အရြက္အစားအဖူးခုိင္ႀကီးထြက္လာတယ္။ ရွစ္ေပခန္႔ျမင့္ပါရဲ႕။ အဲဒီအဖူးႀကီးကေန အကိုင္း ေတြခ်ည္းျဖာထြက္ၿပီး အသီးေလးေတြစီရရီနဲ႔ လွမွလွ။ ေပသီးက ကြမ္းသီးလံုးအရြယ္ခန္႔၊ အခြံမာၿပီး အစိမ္းေရာင္ဖံုးထားတယ္။ အသီးႏုေလးကိုခဲြစားရင္ အရည္တည္ခါစမုိ႔ အခ်ဳိေလးၿပီး အေနေတာ္ရင့္လာရင္ ထန္းသီးဆန္အရသာမ်ဳိးရွိတယ္။ ဒီထက္ရင့္ သြားရင္ေတာ့ အဖန္ဓာတ္ပိုလာၿပီး ပ်ဥ္းတဲြတဲြမုိ႔ တထုတ္ထုတ္သာ၀ါးေပေရာ့ပဲ။ ဒီထက္ရင့္ရင္ေတာ့ မ၀ါးႏုိင္ေတာ့ဘဲ ကေလးေတြက ေပသီးအျဖစ္ကစားေလ့ရွိၾကတယ္။ မႏၲေလးမွာ ေပသီး၀ယ္တဲ့ ပဲြ႐ံုတခ်ဳိ႕ရွိတာေၾကာင့္ တျခားအသံုးေတာ့ရွိမွာပါ။ ထန္းပင္ေပါတဲ့ ေဒသေတြမွာေတာ့ ေပရည္မယူေတာ့ဘဲ သီးပြင့္ၿပီးေ
ေပရည္ယူပံုက ထန္းလွီးတာနဲ႔ သဘာ၀ခ်င္းအတူတူပါပဲ။ ေပပင္ရဲ႕ အဖူးခုိင္ကို အရည္ယူမယ္ဆုိရင္ ထန္းႏုိ႔ကို ကလုိင္နဲ႔ညႇပ္ၿပီး နာေအာင္ထုသလုိမ်ဳိး ႐ုံးပင္ကအသားနဲ႔ နာေအာင္ညႇပ္တယ္။ ႐ုံးပင္ကမဆတ္တဲ့အျပင္ ဘယ္လုိဆဲြဆဲြမက်ဳိးဘူး။ ၀ါးထက္ ေတာင္ေကာင္းေသးတယ္။ အဲဒီ႐ုံးပင္ထြာဆုိင္ ေလာက္အတုတ္နဲ႔ညႇပ္လုိ႔ နာၿပီဆုိမွ ကြၽမ္းက်င္တဲ့ ေပဆရာက လွီးပါတယ္။ ထန္းရည္ ထြက္ႏႈန္းကပံုမွန္ ထန္းတစ္စကို ျမဴအိုးတစ္လံုး၊ ထြက္ႏႈန္းေကာင္းလြန္းတဲ့အပင္ကို ျမဴအုိးႏွစ္လံုးဆင့္ဆဲြရင္ လံုေလာက္ေပမယ့္ ေပရည္ကေတာ့ စဥ့္အိုးအလတ္ (၃)လံုးေလာက္ကို ေရတံေလွ်ာက္နဲ႔ ခံထားေပးရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ထန္းပင္မွာ ျမဴအုိးကို ႀကိဳးနဲ႔ဆဲြ႐ံုနဲ႔ရေပမယ့္ ေပပင္ကေတာ့ ၀ါးျငမ္းေပၚမွာ သစ္သားျပားေတြခံၿပီး စဥ့္အုိးေတြနဲ႔ ေပရည္ခံရတာပါ။ ေပရည္အခ်ဳိကို အခါးအရသာနဲ႔သံုးေဆာင္လုိရင္ အလင္ (အရက္ဖုိက စိမ္ရည္အဖတ္၊ အႏွစ္)နဲ႔တည္ယူတယ္။ တခ်ဳိ႕က အပင္ေပၚမွာ အခါးတည္လုိ႔ ေပပင္က်ရည္ရသလုိ ေအာက္ေရာက္မွ တည္သူလည္းရွိတယ္။ စဥ့္အုိးေတြထဲက ေပရည္ကို ၀ါးက်ည္ေတာက္ထဲ ထည့္ၿပီးေအာက္ကို ႀကိဳးနဲ႔ခ်ေပးပါတယ္။ ေဆာၿမိဳ႕သား ကိုေဌး၀င္း (အလွဘဏ္၊မႏၲေလး)က ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ေဆာမွာလည္း ေပပင္ေတြတအားေပါေတာ့ ဖူးတံ ထြက္ၿပီဆုိတာနဲ႔ ပိုင္ရွင္ကေပဆရာကိုေခၚၿပီး ေပရည္ယူသလုိ တခ်ဳိ႕ကအပင္လုိက္ ေရာင္းၾကတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့(၁၆)ႏွစ္က ေပပင္ သံုးပင္ရဲ႕တန္ဖုိးက က်ပ္ တစ္ေသာင္းမျပည့္ပါဘူးတဲ့။ ေပပင္၀ယ္သူက ၀ါးျခမ္း၊ စဥ့္အုိးစတဲ့ လုိတာအကုန္စီစဥ္ေပးရၿပီး ေပဆရာ အတြက္ လုပ္အားခက ပထမတစ္လစာရဲ႕တစ္၀က္ကို ေပးရတယ္။ ေနာက္လေတြက်ေတာ့ မေပးရေတာ့ဘူး။ ေပဆရာကလည္း တစ္လေလာက္ပဲ လွီးေပးၿပီး ပိုင္ရွင္ရဲ႕လူကိုလွီးနည္းသင္ေပးခဲ့တယ္။ တကယ့္ပညာခန္းက ေပရည္ထြက္ေအာင္ညႇပ္တဲ့၊ ထုတဲ့ အခ်ိန္ကိုး။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာဆက္လွီးေပေတာ့ေပါ့ေလ။ ေပရည္ထြက္တာက ပထမလမွာ စထြက္ထြက္ခ်င္း(၁၀)ပုလင္းေလာက္ ကေန တျဖည္းျဖည္းခ်င္းမ်ားလာတာ ပုလင္း(၁၀၀)ေလာက္အထိ ေရာက္တယ္။ ေပရည္ရတဲ့(၃)လ ေလာက္အတြင္းမွာေတာ့ တျဖည္းျဖည္းျပန္ေလ်ာ့သြားတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေပရည္တစ္ပုလင္းမွ အခ်ဳိေရာ၊ အခါးေရာ ေစ်းတူသံုးက်ပ္စီပဲေရာင္းတယ္။ ရာသီဥတုပူတဲ့ေန႔ဆုိရင္ တစ္ေယာက္ကို (၁၅)ပုလင္း အထိကုန္တယ္။ ေပရည္နဲ႔၀က္သား မတည့္ဘူးဆုိေပမယ့္ ၀က္ဆီဖတ္ ေၾကာ္တို႔ ပဲႀကီးေလွာ္တုိ႔နဲ႔ ျမည္းေလ့ရွိတယ္။ ေပရည္အခါးက ဒီေန႔ေရာင္းလုိ႔မကုန္လည္း ေနာက္ရက္မွာ က်န္တာကို အဲဒီေန႔မွာ ထြက္တဲ့ အသစ္နဲ႔ထပ္ေရာ၊ အရသာပိုေလးၿပီး ေသာက္လုိ႔ေကာင္းတယ္လုိ႔ေျပာျပပါတယ္။
ေဒါက္တာသက္လြင္က ၂၀၀၀ျပည့္ႏွစ္ စာေပဗိမာန္စာမူဆု၊ စာပေဒသာဒုတိယဆုရတဲ့ ပုဂံအေနာက္ခရီးတစ္ေခါက္စာအုပ္ထဲ မွာ သူ႔ရဲ႕ေပပင္က်ရည္အေတြ႕အႀကံဳကို ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ေယာေဒသရဲ႕ ထံုးစံက ေပရည္ယုိလာၿပီဆုိရင္ ၀ါးလင့္စင္ႀကီးထုိးတဲ့ၿပီး ညေနမွာ လူငယ္ေတြစုကာ ေပရည္ေသာက္ေလ့ရွိတယ္။ ေပပင္ေပၚတက္ဖို႔ ၀ါးတစ္လံုးကုိသာ ေဘးကအတက္ေလးေတြကို နင္းၿပီး ေလွကားသဖြယ္ေထာင္ထား ေပမယ့္ (၉)ႏွစ္၀န္းက်င္ကေလးေတြအျပင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားလည္းတက္၍ ေသာက္ၾကပါတယ္။ သူေရာက္သြား ခ်ိန္တုန္းက ေပပင္ေပၚမွာ လူငယ္ (၂၀)ခန္႔ကိုေတြ႕ပါသတဲ့။ ေပရည္ေသာက္ခ်င္ရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခင္မင္ရင္းႏွီး ပါေစ ေအာက္သို႔ခ်မေပး၊ ေပပင္ေပၚကိုသာ တက္ေသာက္ရပါတယ္။ လူငယ္ေတြ အလြန္အကြၽံမျဖစ္ေစဖုိ႔၊ ခုိက္ရန္ျဖစ္ ရင္လည္း လိမ့္က်ႏုိင္လုိ႔ပါ။ ဒီေတာ့ ေပပင္ေပၚကိုတက္ႏုိင္ရင္ ဆင္းႏုိင္ေအာင္သာေသာက္ၾကေပေရာ့။ မူးရန္မဟုတ္၊ အေပ်ာ္သက္သက္မုိ႔ ကေလး၊ လူႀကီးေတြ တေပ်ာ္တပါး ဆင္းခ်ည္တက္ခ်ည္ရွိေနတယ္လုိ႔ ေရးခဲ့ပါတယ္။ကိုယ့္ရပ္ရြာေရေျမက သဘာ၀ရဲ႕ အသီးအပြင့္ကုိ ရယူခံစားၾကရင္း ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးစြာတေပ်ာ္တပါးျဖင့္ ေအးခ်မ္းစြာေနထုိင္ ၾကတဲ့ဓေလ့ကို ပီတိလည္းျဖစ္မိပါရဲ႕။

ကိုညိဳလံုး

မွတ္ခ်က္ - ကိုညိဳလံုး ရဲ ့ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ပါ။ ထန္းရည္ နစ္သက္သူ ကၽြန္ေတာ္တို ့ သူငယ္ခ်င္း တစုအတြက္ အမွတ္တရေပါ့။

(Source: http://popularmyanmar1.com/cms/index.php?Pop_Journal_01%28New%21%21%21%29:Ko_Nyo_Lone )

Myanmar blogs on Blogger

Font နဲ ့ပတ္သက္တဲ့တာေတြ အားလံုး ၿပီးသြားပါၿပီ။ Blogger ေပၚမွာ ျမန္မာ blog ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားတာ အခုမွပဲ သိလုိက္ရပါတယ္။ အခုလို ျမန္မာေတြ online မွာ ေတြ ့ရတာ ၀မ္းသာစရာပါ။

How to add CSS style for Zawgyi-One font in your post

There are two ways of posting in Myanmar using Zawgyi-One font. Both will work fine but the first one is the right way of doing it with CSS in my opinion. Also, Zawgyi font looks good with Internet Explorer if it is set to display correct size but not in Firefox. In Firefox, Zawgyi font looks unclear but readable.
Currently, I am using font-size:small and font-weight:500 (which looks a little sharper than normal) for the posts. My screen resolution is set to 1280x1024 when I view them so they may look slightly different if you are using other screen resolutions.

First Method

1. Go to your blog.
2. Click on "Settings" tab.
3. Click on "Formatting".
4. Scroll down until you find "Post Template" text box.
5. Copy and paste the following CSS style in Step.6.
6. <span lang="MY" style="font-family:Zawgyi-One,ZawgyiOne,Zawgyi1,Verdana;font-size:small;font-weight:500;"> ...????????????... </span>
7. Replace ???????????? with any Myanmar word you typed using Zawgyi font. Note: You may not see that Myanmar word in the text box but a few squares. That's ok.
8. Click "Save Settings".
9. Done. That's it.

Second Method

1. Go directly to "Posting" and then click on "Create".
2. Click on "Edit Html" option.
3. Copy and paste the following CSS style in Step.4.
4. <span lang="MY" style="font-family:Zawgyi-One,ZawgyiOne,Zawgyi1,Verdana;font-size:small;font-weight:500;"> ...????????????... </span>
5. Go back to "Compose" window and start typing in Myanmar. Replace ???????????? with any Myanmar word.

Note: Don't forget to change your keyboard from English to Zawgyi Myanmar Unicode Keyboard in the langauge bar.

Trick: You can put your post message between the tags <span lang="MY" style="font-family:Zawgyi-One,ZawgyiOne,Zawgyi1,Verdana;font-size:10pt;"> Your Myanmar language post here. </span> and make Internet Explorer display your font in 10pt, which looks really good. However, the problem is that you cannot put 10pt in the first method because Blogger will automatically change it to font-size:10, which is much smaller than 10pt font. On Firefox, this trick will not affect the look also.

Ref: http://www.planet.com.mm/forums/?linkpage=topic&forum_id=85&Topic_Id=53341

Other resources:

1. http://nyilynnseck.blogspot.com/2006/08/how-to-assign-zawgyi-one-font.html
2. http://mghla.blogspot.com/2006/10/eot.html

Zawgyi-One font in different weight

(font-size:small;font-weight:400) ေလးျဖဴ ရဲ ့ ကႏၲာရလမင္း

(font-size:small;font-weight:500) ေလးျဖဴ ရဲ ့ ကႏၲာရလမင္း

(font-size:small;font-weight:600) ေလးျဖဴ ရဲ ့ ကႏၲာရလမင္း

(font-size:small;font-weight:700) ေလးျဖဴ ရဲ ့ ကႏၲာရလမင္း

(font-size:medium;font-weight:400) ေလးျဖဴ ရဲ ့ ကႏၲာရလမင္း

(font-size:medium;font-weight:500) ေလးျဖဴ ရဲ ့ ကႏၲာရလမင္း

(font-size:medium;font-weight:600) ေလးျဖဴ ရဲ ့ ကႏၲာရလမင္း

(font-size:medium;font-weight:700) ေလးျဖဴ ရဲ ့ ကႏၲာရလမင္း

Zawgyi-One font in different sizes

(font-size:10) ေလးျဖဴ ရဲ ့ ကႏၲာရလမင္း

(font-size:14) ေလးျဖဴ ရဲ ့ ကႏၲာရလမင္း

(font-size:18) ေလးျဖဴ ရဲ ့ ကႏၲာရလမင္း

(font-size:22) ေလးျဖဴ ရဲ ့ ကႏၲာရလမင္း

(font-size:small) ေလးျဖဴ ရဲ ့ ကႏၲာရလမင္း

(font-size:medium) ေလးျဖဴ ရဲ ့ ကႏၲာရလမင္း

(font-size:large) ေလးျဖဴ ရဲ ့ ကႏၲာရလမင္း

(font-size:15px) ေလးျဖဴ ရဲ ့ ကႏၲာရလမင္း

(font-size:17px) ေလးျဖဴ ရဲ ့ ကႏၲာရလမင္း

(font-size:19px) ေလးျဖဴ ရဲ ့ ကႏၲာရလမင္း

Zawgyi-One font style and size are working now

အခုေတာ့ Zawgyi-One font နဲ ့ အဆင္ေျပသြားပါၿပီ။ Post Template ရဲ ့ CSS code မွာ နဲနဲပါးပါး ျပင္လုိက္ရပါတယ္။ ဘယ္လိုလုပ္ရသလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ How to add CSS style for Zawgyi-One font in your post မွာ ဖတ္ၾကည္ ့ ႏိုင္ပါတယ္။

Still playing around with Myanmar font

အခုအခ်ိန္ထိေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို ့ေတြ ျမန္မာ font နဲ ့ လုံးလည္ခ်ာလည္ လိုက္ေနတုံးပါပဲ။ ေနာက္ေတာ့လဲ အဆင္ေျပသြားမယ္လို ့ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ CSS နဲ ့ ပတ္သက္ၿပီး ဘာမွမလုပ္ရေသးေတာ့ ၾကည္ ့ရတာ အဆင္မေျပရင္ နားလည္ေပးၾကပါလို ့။

In memory of Htoo Eain Thin

သူငယ္ခ်င္း တေယာက္က web site ပို ့ေပးလုိက္လုိ ့ www.htooeainthin.com ကိုေရာက္ျဖစ္သြားတယ္။ ထူးအိမ္သင္ အတြက္ အမွတ္တရ လုပ္ထားတဲ့ web site တခုပါ။ ဘာရယ္လို ့မဟုတ္ေပမဲ့ ဟိုတခ်ိန္က လမ္းေပၚမွာ ဂစ္တာတီးျပီး သီခ်င္းေအာ္ဆိုခဲ့တာေလးေတြကို ျပန္သတိရလိုက္မိတယ္။ ၾကာခဲ့ၿပီဆိုေပမဲ့လဲ ျပန္ေတြးၾကည္ ့ေတာ့ မေန ့က အျဖစ္ပ်က္တခုလို စိတ္ထဲမွာ ပံုရိပ္ေတြ ျပန္ေပၚလာတယ္။ အမွတ္တရဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ မေပ်ာက္ေတာ့မယ့္ ဒဏ္ရာတခုမ်ားလား။

Ba Nyar's wedding

ကြ်န္ေတာ္တို ့ရဲ ့သူငယ္ခ်င္း ဗညားနုိင္ ဒီလထဲမွာ စြံသြားၿပီ ဆိုတာကုိ ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကတဆင့္ ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ ဘယ္မွာ မဂၤလာေဆာင္တယ္ ဘာညာ ဆိုတာကုိေတာ့ အတိက် မသိရေသးပါဘူး။ သူ အိမ္ “ေထာင္” က်သြားၿပီဆုိလို ့ က်န္ရစ္သူ သူငယ္ခ်င္း လူပ်ဳိႀကီးမ်ားက ဝမ္းသာေနၾကေၾကာင္း သတင္းေကာင္းပါးလိုက္ပါတယ္။

Zawgyi-One font and Firefox

It seems like Firefox (Version 2.0.0.1) cannot display Zawgyi-One font correctly. However, when I use IE7, the fonts look good in IE7. For now, I recommend using IE7 to view this blog. In the mean time, I will be researching on some CSS codes that can fix this issue.

For Myanmar bloggers, check this blog on how to use Zawgyi-One in your blog posts.

Let's see how Zawgyi font works here

ဗိုလ္တစ္ေထာင္ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ားရဲ႕လက္တည့္စမ္းထားေသာ
blog ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကေရးသားသူကေတာ့ ဂူဂူး အမည္ခံ ရန္ႏိုင္၀င္း
ျဖစ္ပါတယ္။ ခက္တာက သူကျမန္မာလိုမရိုက္တတ္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္
ေက်ာ္၀င္းႏိုင္မွေနျပီး ကူညီရိုက္ေပးထားပါတယ္။ ျမန္မာလိုအဆင္ေျပပါေစ။

A little blog for BO5

I have been thinking about making a little blog for BO-5 so that we can post some up to date information about BO-5. Now I have just done it. BO5 blog is online. Of course, I have to change the layout and template but we can worry about it later.

What I really need to worry now is that I don't have the content for this blog (yeah, I know. it's the same issue I have with my own blog ^_^). I am hoping that some of you (BO5 alumni) can help me with some news from BO5 or Myanmar.

I did take some photos of 46th St. and around BO-5 when I was in Myanmar. I will post it once I have my computer up and running. Currently it's running out of disk space so I can't even use Photoshop. Grrr!