Burmese wine from Yaw

ေပပင္က်ရည္နဲ႔ ေယာလူငယ္တုိ႔ဓေလ့

ထန္းပင္နဲ႔ပံုသဏၭာန္ဆင္တူေပမယ့္ လံုးပတ္ေရာ၊ အခက္အလက္ေရာ၊ အရပ္အေမာင္းေရာပိုၿပီး ျမင့္မားႀကီးထြားတာက ေပပင္ပါပဲ။ ေရွးတုန္းကေပရြက္ကို ကညစ္နဲ႔ျခစ္ၿပီး စာေပေရးသားခဲ့ၾကတယ္။ ထန္းပင္က တစ္ႏွစ္တစ္ႀကိမ္သီးခုိင္၊ ထန္းႏုိ႔ခုိင္ထြက္ ေပမယ့္ ေပပင္က ေတာ့တစ္ႀကိမ္သီးၿပီးရင္ သက္တမ္းကုန္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေပတစ္သီး၊ က်ီးတစ္သားလုိ႔ ဆုိစမွတ္ျပဳခဲ့တာ ပါ။ သက္တမ္းရင့္ေပပင္ရဲ႕အၫြန္႔က အရြက္အစားအဖူးခုိင္ႀကီးထြက္လာတယ္။ ရွစ္ေပခန္႔ျမင့္ပါရဲ႕။ အဲဒီအဖူးႀကီးကေန အကိုင္း ေတြခ်ည္းျဖာထြက္ၿပီး အသီးေလးေတြစီရရီနဲ႔ လွမွလွ။ ေပသီးက ကြမ္းသီးလံုးအရြယ္ခန္႔၊ အခြံမာၿပီး အစိမ္းေရာင္ဖံုးထားတယ္။ အသီးႏုေလးကိုခဲြစားရင္ အရည္တည္ခါစမုိ႔ အခ်ဳိေလးၿပီး အေနေတာ္ရင့္လာရင္ ထန္းသီးဆန္အရသာမ်ဳိးရွိတယ္။ ဒီထက္ရင့္ သြားရင္ေတာ့ အဖန္ဓာတ္ပိုလာၿပီး ပ်ဥ္းတဲြတဲြမုိ႔ တထုတ္ထုတ္သာ၀ါးေပေရာ့ပဲ။ ဒီထက္ရင့္ရင္ေတာ့ မ၀ါးႏုိင္ေတာ့ဘဲ ကေလးေတြက ေပသီးအျဖစ္ကစားေလ့ရွိၾကတယ္။ မႏၲေလးမွာ ေပသီး၀ယ္တဲ့ ပဲြ႐ံုတခ်ဳိ႕ရွိတာေၾကာင့္ တျခားအသံုးေတာ့ရွိမွာပါ။ ထန္းပင္ေပါတဲ့ ေဒသေတြမွာေတာ့ ေပရည္မယူေတာ့ဘဲ သီးပြင့္ၿပီးေ
ေပရည္ယူပံုက ထန္းလွီးတာနဲ႔ သဘာ၀ခ်င္းအတူတူပါပဲ။ ေပပင္ရဲ႕ အဖူးခုိင္ကို အရည္ယူမယ္ဆုိရင္ ထန္းႏုိ႔ကို ကလုိင္နဲ႔ညႇပ္ၿပီး နာေအာင္ထုသလုိမ်ဳိး ႐ုံးပင္ကအသားနဲ႔ နာေအာင္ညႇပ္တယ္။ ႐ုံးပင္ကမဆတ္တဲ့အျပင္ ဘယ္လုိဆဲြဆဲြမက်ဳိးဘူး။ ၀ါးထက္ ေတာင္ေကာင္းေသးတယ္။ အဲဒီ႐ုံးပင္ထြာဆုိင္ ေလာက္အတုတ္နဲ႔ညႇပ္လုိ႔ နာၿပီဆုိမွ ကြၽမ္းက်င္တဲ့ ေပဆရာက လွီးပါတယ္။ ထန္းရည္ ထြက္ႏႈန္းကပံုမွန္ ထန္းတစ္စကို ျမဴအိုးတစ္လံုး၊ ထြက္ႏႈန္းေကာင္းလြန္းတဲ့အပင္ကို ျမဴအုိးႏွစ္လံုးဆင့္ဆဲြရင္ လံုေလာက္ေပမယ့္ ေပရည္ကေတာ့ စဥ့္အိုးအလတ္ (၃)လံုးေလာက္ကို ေရတံေလွ်ာက္နဲ႔ ခံထားေပးရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ထန္းပင္မွာ ျမဴအုိးကို ႀကိဳးနဲ႔ဆဲြ႐ံုနဲ႔ရေပမယ့္ ေပပင္ကေတာ့ ၀ါးျငမ္းေပၚမွာ သစ္သားျပားေတြခံၿပီး စဥ့္အုိးေတြနဲ႔ ေပရည္ခံရတာပါ။ ေပရည္အခ်ဳိကို အခါးအရသာနဲ႔သံုးေဆာင္လုိရင္ အလင္ (အရက္ဖုိက စိမ္ရည္အဖတ္၊ အႏွစ္)နဲ႔တည္ယူတယ္။ တခ်ဳိ႕က အပင္ေပၚမွာ အခါးတည္လုိ႔ ေပပင္က်ရည္ရသလုိ ေအာက္ေရာက္မွ တည္သူလည္းရွိတယ္။ စဥ့္အုိးေတြထဲက ေပရည္ကို ၀ါးက်ည္ေတာက္ထဲ ထည့္ၿပီးေအာက္ကို ႀကိဳးနဲ႔ခ်ေပးပါတယ္။ ေဆာၿမိဳ႕သား ကိုေဌး၀င္း (အလွဘဏ္၊မႏၲေလး)က ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ေဆာမွာလည္း ေပပင္ေတြတအားေပါေတာ့ ဖူးတံ ထြက္ၿပီဆုိတာနဲ႔ ပိုင္ရွင္ကေပဆရာကိုေခၚၿပီး ေပရည္ယူသလုိ တခ်ဳိ႕ကအပင္လုိက္ ေရာင္းၾကတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့(၁၆)ႏွစ္က ေပပင္ သံုးပင္ရဲ႕တန္ဖုိးက က်ပ္ တစ္ေသာင္းမျပည့္ပါဘူးတဲ့။ ေပပင္၀ယ္သူက ၀ါးျခမ္း၊ စဥ့္အုိးစတဲ့ လုိတာအကုန္စီစဥ္ေပးရၿပီး ေပဆရာ အတြက္ လုပ္အားခက ပထမတစ္လစာရဲ႕တစ္၀က္ကို ေပးရတယ္။ ေနာက္လေတြက်ေတာ့ မေပးရေတာ့ဘူး။ ေပဆရာကလည္း တစ္လေလာက္ပဲ လွီးေပးၿပီး ပိုင္ရွင္ရဲ႕လူကိုလွီးနည္းသင္ေပးခဲ့တယ္။ တကယ့္ပညာခန္းက ေပရည္ထြက္ေအာင္ညႇပ္တဲ့၊ ထုတဲ့ အခ်ိန္ကိုး။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာဆက္လွီးေပေတာ့ေပါ့ေလ။ ေပရည္ထြက္တာက ပထမလမွာ စထြက္ထြက္ခ်င္း(၁၀)ပုလင္းေလာက္ ကေန တျဖည္းျဖည္းခ်င္းမ်ားလာတာ ပုလင္း(၁၀၀)ေလာက္အထိ ေရာက္တယ္။ ေပရည္ရတဲ့(၃)လ ေလာက္အတြင္းမွာေတာ့ တျဖည္းျဖည္းျပန္ေလ်ာ့သြားတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေပရည္တစ္ပုလင္းမွ အခ်ဳိေရာ၊ အခါးေရာ ေစ်းတူသံုးက်ပ္စီပဲေရာင္းတယ္။ ရာသီဥတုပူတဲ့ေန႔ဆုိရင္ တစ္ေယာက္ကို (၁၅)ပုလင္း အထိကုန္တယ္။ ေပရည္နဲ႔၀က္သား မတည့္ဘူးဆုိေပမယ့္ ၀က္ဆီဖတ္ ေၾကာ္တို႔ ပဲႀကီးေလွာ္တုိ႔နဲ႔ ျမည္းေလ့ရွိတယ္။ ေပရည္အခါးက ဒီေန႔ေရာင္းလုိ႔မကုန္လည္း ေနာက္ရက္မွာ က်န္တာကို အဲဒီေန႔မွာ ထြက္တဲ့ အသစ္နဲ႔ထပ္ေရာ၊ အရသာပိုေလးၿပီး ေသာက္လုိ႔ေကာင္းတယ္လုိ႔ေျပာျပပါတယ္။
ေဒါက္တာသက္လြင္က ၂၀၀၀ျပည့္ႏွစ္ စာေပဗိမာန္စာမူဆု၊ စာပေဒသာဒုတိယဆုရတဲ့ ပုဂံအေနာက္ခရီးတစ္ေခါက္စာအုပ္ထဲ မွာ သူ႔ရဲ႕ေပပင္က်ရည္အေတြ႕အႀကံဳကို ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ေယာေဒသရဲ႕ ထံုးစံက ေပရည္ယုိလာၿပီဆုိရင္ ၀ါးလင့္စင္ႀကီးထုိးတဲ့ၿပီး ညေနမွာ လူငယ္ေတြစုကာ ေပရည္ေသာက္ေလ့ရွိတယ္။ ေပပင္ေပၚတက္ဖို႔ ၀ါးတစ္လံုးကုိသာ ေဘးကအတက္ေလးေတြကို နင္းၿပီး ေလွကားသဖြယ္ေထာင္ထား ေပမယ့္ (၉)ႏွစ္၀န္းက်င္ကေလးေတြအျပင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားလည္းတက္၍ ေသာက္ၾကပါတယ္။ သူေရာက္သြား ခ်ိန္တုန္းက ေပပင္ေပၚမွာ လူငယ္ (၂၀)ခန္႔ကိုေတြ႕ပါသတဲ့။ ေပရည္ေသာက္ခ်င္ရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခင္မင္ရင္းႏွီး ပါေစ ေအာက္သို႔ခ်မေပး၊ ေပပင္ေပၚကိုသာ တက္ေသာက္ရပါတယ္။ လူငယ္ေတြ အလြန္အကြၽံမျဖစ္ေစဖုိ႔၊ ခုိက္ရန္ျဖစ္ ရင္လည္း လိမ့္က်ႏုိင္လုိ႔ပါ။ ဒီေတာ့ ေပပင္ေပၚကိုတက္ႏုိင္ရင္ ဆင္းႏုိင္ေအာင္သာေသာက္ၾကေပေရာ့။ မူးရန္မဟုတ္၊ အေပ်ာ္သက္သက္မုိ႔ ကေလး၊ လူႀကီးေတြ တေပ်ာ္တပါး ဆင္းခ်ည္တက္ခ်ည္ရွိေနတယ္လုိ႔ ေရးခဲ့ပါတယ္။ကိုယ့္ရပ္ရြာေရေျမက သဘာ၀ရဲ႕ အသီးအပြင့္ကုိ ရယူခံစားၾကရင္း ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးစြာတေပ်ာ္တပါးျဖင့္ ေအးခ်မ္းစြာေနထုိင္ ၾကတဲ့ဓေလ့ကို ပီတိလည္းျဖစ္မိပါရဲ႕။

ကိုညိဳလံုး
မွတ္ခ်က္ - ကိုညိဳလံုး ရဲ ့ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ပါ။ ထန္းရည္ နစ္သက္သူ ကၽြန္ေတာ္တို ့ သူငယ္ခ်င္း တစုအတြက္ အမွတ္တရေပါ့။

(Source: http://popularmyanmar1.com/cms/index.php?Pop_Journal_01%28New%21%21%21%29:Ko_Nyo_Lone )

2 Responses to "Burmese wine from Yaw"

Anonymous responded on 3:47 AM #

oh well.. at last, i found you again.. i hope you remember me.. =)

Anonymous responded on 5:58 PM #

သူငယ္ခ်င္းတို ဗိုလ္တေထာင္(၅) ဘေလာက္ ကိုေတြရတာ အရမ္း၀မ္းသာပါတယ္။
ငါက (၁၀)တန္းကို ၉၄ မွာေအာင္ခဲ့တာပါ။
သူငယ္ခ်င္းတို ဘေလာက္က နာမည္ေတြကိုရင္းႏွီးေန သလိုပဲ အခ်ိန္ရရင္ အေၾကာင္းၿပန္ေပးပါလား
mr_delone@hotmail.com